Helemaal in de ban van Brownsweg en zijn kids

Deze week zat ik van maandag tot vrijdag weer in Brownsweg. Ik begin het er heel erg naar mijn zin te hebben.

Ik doe jullie even kort uit de doeken hoe de week eruit zag. Ook op de blogs van Caro en Dorien kun je lezen hoe we Brownsweg ervaarden.

Maandag:

Om 10u30 ze we vertrokken in de Saramacastraat ( ook wel soms tshakamakastraat genoemd door ons).

Na twee uur rijden, toegekomen in Brownsweg.

Direct terug hartelijk ontvangen door Eugenie en haar kids. Ook de andere kinderen van het dorp kwamen ons, de bakra’s, groeten.

Dan hebben we onze hangmatten opgehangen met drie op een rij, zeer gezellig!

Om vervolgens nog wat voor te bereiden aan onze lessen voor het 5^de en 6^de leerjaar. En nu begint het, het was niet allemaal rozengeur en maneschijn hoor! Kijk maar door naar dinsdag.

Dinsdag:

Gewekt door kraaiende haaien zijn we uit onze hangmat gekropen. Klaar voor onze eerste stageles. Met ietwat kriebels in de buik vertrokken naar school ( altijd rechtdoor en de berg op). Op onze weg naar school groeit de groep kinderen gekleed in blauwgroen geruite hemdjes, het uniform van de leerschool. Ik herkende ook al wat kinderen van tijdens de observatie.

Om 8u komen we aan op onze school, daar aangekomen zoeken we de directeur Mijnheer Magaret op. Hij leek verrast ons te zien. Hij vroeg wat we kwamen doen; We zeiden dat we een uurtje taal kwamen geven in de 5^de en 6^de klas. Ooh maar dames zegt mijnheer, dat zal deze week niet gaan want wij hebben de kweekschool op bezoek. Kweekschool is de Surinaamse benaming voor de lerarenopleiding. Dus het zal niet echt lukken, kom vanavond om half 8 naar de school en dan kijken we wat we kunnen doen. Wij “lichtjes” ontgoocheld afgedropen, we hadden mijnheer nochtans een uitgebreide planning voorgeschoteld de vorige keer van wanneer we kwamen en wanneer niet.

Eugenie, onze gastvrouw, is juf in de peuterschool van Leri for life. Dus besloten we om daar dan maar eens een kijkje te nemen.

Dit was echter niet goed voor onze moraal die al heel laag stond. Man man man, ik vond het eigenlijk zielig. Van 8u tot 11u zag de dag van de peuters er zo uit :

* Kom binnen- zet je neer – samen 2 liedjes zingen- blijven  zitten – koek eten- 5 liedjes zingen- een getekende tandenborstel kleuren – zitten en naar huis.

De dag van de juf zag er zo uit : zitten – beetje  mee zingen – bijna slapen – BELLEN – beltegoed gaan halen – BELLEN –zeggen tegen je kinderen blijf zitten op je stoel.

We waren echt een beetje van ons melk en vonden het heel erg. We hebben wel geprobeerd om zelf iets met de peuters te doen maar deze kindjes begrijpen echt nog geen woord Nederlands. Een algemene hmmhmm is het enige antwoord dat uit hun mondjes komt.

--> Die namiddag besloten we om nog eens goed na te denken wat we nu juist willen doen in het dorp en in de school. Het enthousiasme voor de 6^de klas was in de kiem gesmoord. We bedachten eerst en vooral een namiddagactiviteit. Zo kwamen we er op om naar een toonmoment toe te werken met de kinderen. Een dorpstoneel waar dan op het einde heel het dorp mag naar komen kijken.

Voor onze gewone stage overdag bedachten we dat we misschien terug ons oorspronkelijk idee van zorgklas moesten oppikken en werkten we uit dat we telkens per persoon 5 kinderen van het eerste leerjaar leren lezen en taalvaardiger maken. Ook het tweede leerjaar.

Dit stelden we voor aan de directeur en hij was echt heel enthousiast. Want er zijn heel wat kinderen die analfabeet zijn. Dus gaan we dag om dag aan de slag met elk vijf kindjes van het eerste en de dag erna tweede leerjaar. We kregen het lokaaltje van de kerk en de bibliotheek ( klein lokaaltje vol met leuke maar oude boeken).

Wij zeer tevreden !

 Onze namiddag activiteit was ook een succes. Eerst met Eugenie en Anafa ( een zeer toffe 12 jarige ) ouders en kinderen gaan informeren over onze plannen.

De eerste keer waren er een 15tal kinderen vooral kleintjes. We speelden wat spelletjes en stelden ons voor.

Onze school EBG Ds Rasmus Schmidtschool , Dorien en Caro met een pangi.

Woensdag:

Voormiddag:

Onze eerste echte lesdag. Elk 5 kindjes van het eerste leerjaar.

Een kippenvel moment wanneer de dag geopend wordt met het optrekken van de Surinaamse vlag en het zingen van hun volkslied. Echt zeer mooi honderden klankkastjes die zuiver klanken produceerden.

De namen van mijn klasje : Imnoria, Rayelsa, Chelsea, Vincent en Chergilio.

Hun niveau is zeer laag. Stuk voor stuk schatten van kinderen, maar het wordt een uitdaging om hen een tekstje te laten lezen. Het letterbegrip en letters herkennen gaat heel moeizaam. Ze bezitten slechts een basis van 10 letters. Hun eigen naam schrijven kunnen ze nog niet. Maar ik voel dat ze het wel gaan kunnen. Van onpersoonlijk onderwijs naar een persoonlijke aanpak hopelijk haalt het iets uit. Ik heb er alleszins heel veel zin in en merk ook dat de kinderen willen leren.

Namiddag:

Vandaag een zeer groot succes ipv 15 kinderen waren er rond de 40 waarvan 22 jongens. Terwijl caro en Dorien zich even bezig hielden met de jongsten, pikte ik er de oudste uit om het te hebben over het toneel. We zochten samen naar een idee voor het stuk zelf. Er kwamen heel wat leuke dingen uit de bus ook soms harde dingen zoals slavernij en toestanden. Maar uiteindelijk waren we het er over eens dat het heel goed moet aflopen en er liedjes in moeten zitten. Verder verklap ik nog niets J

Ik deed dan ook met de oudste wat improvisatie oefeningen, zeer leuk.

Terug met de hele groep bij elkaar deden we de improvisatie oefening van de auto ( één van mijn favorieten ). Het was echt super leuk , ik heb het ook op film staan.

Het grappige was dat terwijl ik het aan het uitleggen was ik opeens besefte dat ik verkeerd zat. Ik zat aan de linkerkant van de auto als chauffeur maar ja hier in Suri rijden ze links dus zit de chauffeur rechts. Ik joepte snel van de ene stoel naar de anderen. De kinderen snapten er niets van maar binnen ons team zorgde het wel voor een binnenpretje.

Daarna besloten we de jongens en meisjes te splitsen. Er waren juist 22 jongens.. Jaja, 2 voetbal ploegen !! De ploeg met T-shirts + dorien en de ploeg zonder T-shirts + Jumi ( wel met T-shirt). Eindstand 2-6 jippie zelfs ik heb gescoord J !!!

Voor de match begon hebben ze net zoals echte voetballers voor een belangrijke match hun ploeg voorgesteld en weer het volkslied gezongen. Super leuk !!!!

Donderdag:

Voormiddag:

Tijd voor het tweede leerjaar. Deze kinderen konden wel al wat beter lezen, toch zeker en vast woordjes. Een éénvoudig kleuterversje lukte. Maar het schrijven van een zin met de woordjes die ze net hadden leren schrijven was moeilijk. Toch lukte het best aardig tegen het einde van de les. Deze kinderen begrijpen het ook wel al wat beter en spreken ook al “behoorlijk”. Eén jongetje, Morillo had het heel moeilijk hij schreef zijn letters in andere volgordes en hij zei dat zijn letters soms dansen als hij kijkt naar het blad. Ik ga met hem op een andere manier werken want het neigt er wel naartoe dat hij dyslexie heeft. Zijn mama geeft les op de EBG school en zo het leuk vinden moest ik hem op die manier willen begeleiden. Zijn juf vertelde dat ze het ook al had opgemerkt. Maar ze doet er niets aan.

We hadden deze keer een goed gesprek met de directeur. Hij gaat ons begeleiden op educatieve uitstap naar de Afrobakadam en het stuwmeer ook op 7 april ( mijn verjaardag en ik ben in het dorp) gaat hij een taartbakken !!! Hij praat wel heel erg veel en houdt van vrouwen. Mijnheer Magaret doet mij een beetje denken aan een familielid van mij dat in Spanje woont.  

Namiddag:

Onze namiddag activiteit viel letterlijk in het water door een super stortbui.

Er kwamen wel een tiental kindjes in huisje waar we samen liedjes zongen.

Ik leerde hen het liedje “Spoken bestaan niet” aan, en het was echt schattig!

Vrijdag:

Voormiddag:

Terug de kindjes van het eerste leerjaar. Ze werkten super goed mee. Ik had een klein probleempje, mijn stem is aangetast door het vocht in ons huisje en ik ben zeer hees, een zware verkoudheid dus. De kinderen waren zeer lief en bezorgd knuffels vielen uit de lucht en woordjes lezen begint te beteren een pluim voor mij vind ik zelf. De woord memorie was een zeer goed idee.

Ik had wel een kleine aanvaring met Imnoria en praten met een kind dat gewend is dat als het ongepast gedrag vertoond fysiek daarvoor gestraft te worden is niet gemakkelijk. Zelfs de kleintjes lachen je gewoon uit dan heb ik haar echt aan de kant gezet, ze stampte, krabde en beet.  Toen heb ik haar iets harder geknepen dan normaal en haar rustig gezegd dat ik geen onbeleefd gedrag tolereer. Ze hield zich dan wel koest na een tijdje heb ik haar dan terug laten meedoen en haar beloond voor haar goed gedrag achteraf.

Toen de les gedaan was kwam ze naar mij gaf me een kusje en knuffel.

Namiddag:

Zijn we teruggekeerd naar de stad en hebben de meisjes uit Santigron ons verrast met een quiz die we moesten oplossen om te weten waar we gingen eten.

Het was ZuZ en Zo en zeeeeer lekker !!!!

Voila dit is het einde van mijn verslag!!!

De komende dagen gaan we ons werk in het dorp goed voorbereiden en nog wat schoolopdrachten uitvoeren.

Ook ga ik deze week de cd’s van Ukulele in C verspreiden in Paramaribo en genieten van de zon !!!

Groetjes ,

Jumi

Zoek de bakra ( blanke in het Sarramacaans ):