Inhaalmanoeuvre van 18 - 27 april

Dag lieve lezers ,

Ik heb weer heel wat te vertellen. Dus leesplezier verzekerd!

Brownsweg:

Maandag 18 april vertrokken we weer naar Brownsweg om les te geven. Maar de directeur was ons vergeten zeggen dat de vakantie op dinsdag begon terwijl wij van plan waren om dinsdag en woensdag nog les te geven. Niet dus, we hebben onze tijd dan maar gebruikt om aan onze buurtverkenning te werken. Ook gingen we mee met Eugenie naar het oudercontact van haar dochter. Wat een oudercontact !

Ouder komt bij de juf? Juf zegt in het Saramacaans ( terwijl het een Nederlandstalige school is ) u dochter is gebuisd voor deze vakken en dan is het afgelopen. Geen enkele tip van oefen er met  haar op of gesprek over hoe het zou komen. Nee enkel de droge feiten.

Ook de SOAP ging verder in Brownie. ( De makers van thuis, familie,… zouden hier echt een geweldig script in zien. )

Het ging zo verder. Sirano, beter gekend als Rastaman uit vorige blogberichten, ging met ons naar de rivier rijden; Er zouden ook wat kinderen mee gaan die we dan een zwemles zoden geven kwestie van het leuke aan het nuttige te koppelen. Dit mocht van de ouders tot ze te horen kregen wie ons zou brengen. Een vrouw uit het dorp was helemaal over haar toeren en schreeuwde hele lelijke dingen in het Saramacaans. Ze zei ons ook van rij daar niet mee want hij heeft geen rijbewijs. Ik een beetje geschrokken door de uitspraken van de vrouw (Sirano is wel een goede vriend aan het worden afgezien van zijn kitcherige liefdesuitingen en cadeaus) besloot hem te confronteren met de uitspattingen van de vrouw. Hij was heel geschokt en vertelde dat hij wel een rijbewijs had anders kon je zelf in Suriname al niet 4 jaar als taxichauffeur werken en dagelijks op en af rijden. Ja Sirano was een beetje teleurgesteld en vertelde nog wat zaken over de dominante vrouwen in Brownsweg. Die verhalen zal je me eens zelf moeten vragen en ga je ook niets van snappen als ik ze gewoon schrijf.

Uiteindelijk zijn we dan toch met hem en de kids naar de rivier geweest waar we ook weer gehengeld hebben en gezwommen. Kleine visjes beten maar de toekoenarie was weer niet van de partij.

Sirano kwam met een plastic zakje naar ons toe. Wij nieuwsgierig gaan kijken en in de zak zat een vogelspin eikebah. Meneer had die gevonden langs de kant van de weg en vond dat wij dit moesten zien.

Verder komt one namiddagactiviteit goed vooruit. Het toneel krijgt vorm. De kinderen hebben hun rol gekregen en het lijkt goed te komen. Moet ook wel want de organisatie legt er een beetje druk op. Ze zijn zeer tevreden over wat we daar doen en willen voor de voorstelling heel wat belangrijke geldschieters, de media en minister van Onderwijs uitnodigen. Spannend, hopelijk komt het allemaal goed.

Brownsberg:

Om onze paasvakantie goed in te zetten. Gingen we naar de Brownsberg. Eugenie ging alles regelen. Sirano had er zijn bedenkingen over en kreeg gelijk. We stonden om 8uur klaar gepakt om te vertrekken. Maar niks was in orde er moest nog gebeld worden naar haar neef en die bleek nog in de stad te zitten en kon pas tegen 13u op Brownsweg zijn. En dan moesten we nog vertrekken om 17u moesten we al terug zijn om naar de stad te gaan. Dik balen dus. We schakelden Sirano en Rekka in om ons te helpen maar zij waren ook aan het werk in de stad. Sirano herhaalde wel twintig keer zie je wel zie je wel en ja ik kon heb compleet begrijpen. Wat je zelf regelt doe je beter.

Maaaaar gelukkig was er nog de Ronny die geniepig vanop zijn terrasje alles kon volgen. Hij belde een paar keer rond en uiteindelijk zijn we dan tegen 12 met hem, zijn neef, de chauffeur en nog 2 kinderen van het dorp vertrokken. Een helse rit die je rug echt geen deugd deed maar het was de moeite waard. Boven op de berg heb je een prachtig zicht over de uitgestrektheid van het stuwmeer. We hebben dan een wandeling gemaakt tot de dichtstbijzijnde waterval de Leonval. Een uurtje wandelen door het woud, een uur baden in een prachtig waterval kader en dan een uurtje terug stappen. Kort maar krachtig. Toen we terug aan de auto kwamen hebben we Brulapen gezien.

22-26 april

Van 22 tot 26 april zijn Laura, Dorien en Caro naar Pikin Slee geweest. Ik zat deze dagen in de stad met Carolien en Daphné ( dus alleen ). Ik heb van de tijd gebruikt gemaakt om eens wat aan mijn eindwerk te doen en ben de stad gaan verkennen. Zo heb ik een bezoekje gebracht aan de Pauluskerk, de grootste houten kerk van Zuid- Amerika. 

Ook heb ik wat gewandeld aan de waterkant en ’s avonds iets gaan drinken in het vat met Sirano en de andere dag met Sabine, Ernesto en Daphné. Niets echt bijzonder dus. Maar wel gezellig.

Ik was blij toen de drie meisjes hier vuil ( bruin van de bauxiet) terugstonden en heb voor hen gekookt.

Balletjes met gehakt en spinazievulling in een tomatensausje. De elektriciteit was uitgevallen dus heb ik wat moeten improviseren met licht om toch te zien wat ik maakte. Maar al zeg ik het zelf het was lekker. En dat vonden de anderen ook.

27 april

Het was eindelijk zover, Claudio en Sirano vingen een toekoenarie. We regelden met hen dat ze deze bij ons konden klaarmaken. Dus de toekoenariesoep was geboren. Het was een leuke en grappige avond. Vol gelach, gedans, plezier en Belgisch bier. De soep was echter niet zo lekker maar het was het gedacht dat telde. Eindelijk de toekoenarie. Daarmee is dit hoofdstuk afgesloten. Het einde van de toekoenarie.

Het volgend blog bericht wordt wel super hoop ik. We vertrekken namelijk voor 3 dagen naar het binnenland ( de brousse in) om de Blanche Marie watervallen te bezoeken.

Groetjes ,

Jums

( dit bericht werd al eerder geschreven maar  kreeg nog niet de kans om gepost te worden wegens het zeer trage internet.)

Over bergen , dalen en toffe informatie

Deze ochtend vroeg vertrokken met Chico op weg naar Berg en Dal.

Zoals altijd weer heel wat plezier in de auto.

Om 9u30 waren we er, de zon was ook al volop van de partij. We kregen een open paalhutje aangewezen waaronder een picknicktafel en wat ligbedden aanwezig waren. Dit alles op een locatie om U tegen te zeggen. Een aangelegd strand aan de oever van de Suriname rivier waar sport en avontuur konden beginnen.

Nadat we geïnstalleerd waren kwam Steven, een medewerker van Berg en Dal, naar ons toe met een blad met heel wat activiteiten. Hieruit konden we kiezen. Na een tijdje waren we er uit.

Caro en Dorien zouden de Tarzan-swing doen, toepasselijker Jane-swing genoemd. Laura en ik wouden graag gaan vissen. We wouden toch wel eens ontdekken wat voor bijzondere vis die Toekoenarie toch wel was. Maar de hengels waren niet in orde dus kozen we voor een educatief boottochtje op de rivier met uitleg over de verschillende dorpen die er rond lagen.

Om 11u zouden ze ons komen halen. In tussentijd speelden we wat volleybal. Ja hoor met een doel onderhoud ik mijn volleybalskills.

En het was zover Dorien en Caro vertrokken voor de swing en Laura en ik sprongen in de boot.

In de boot zaten nog wat andere mensen bij. Een paar leerkrachten van de middelbare school en hun leerlingen die op zondag een uitstapje samen maakten.

We kwamen heel wat dingen te weten over de dorpen en de fauna en flora. Enkele interessante dingen schrijf ik hier voor jullie verder uit. Andere dingen moet je me maar eens vragen.

Wat kwamen we te weten:

* Dat er naar Suriname steeds meer Chinezen afzakken. Deze zoeken naar goud aan de rand van de rivier of komen naar hier om wegen aan te leggen waardoor het goud zoeken makkelijker verloopt en als tegenprestatie voor wat ze weghalen uit het land. Ze leren ook geen landstalen aan ze spreken enkel mondjesmaat Engels. Dit zorgt voor heel wat wrevel bij de plaatselijke bevolking maar toch worden ze getolereerd. Er wordt af en toe wel eens met hen gelachen maar ze doen ook wel degelijk iets terug voor het land. Vroeger verliep alle transport via het water maar nu worden er steeds meer asfalt wegen aangelegd.

De Chinezen die wij tegenkwamen tijdens onze boottrip waren gouddelvers ze wonen in kampen langs de kant van de rivier. En wuifden heel vriendelijk naar ons ( er vergat er zelfs eentje dat hij naakt stond te baden). Tjah of het nu naar ons was werd opeens minder zeker toen we aan de overkant het dorp Moejeekreek zagen liggen. Moejee is Saramacaans en komt van het Spaanse Mujer wat meisje of vrouw betekent. Inderdaad aan de over kant lag een dorp waar voornamelijk vrouwen in wonen. Waarschijnlijk ooit ontstaan doordat alle mannen van de vrouwen destijds in het woud gingen goud zoeken en het hele reilen en zeilen in het dorp aan de vrouwen werd over gelaten.

“Chinezen maken niet alleen wegen maar ook kinderen” zei de leerkracht die in ons bootje zat.

Ik moest toen even terugdenken aan eerder deze reis toen ik met Laura naar Brownsweg ging. We reden met Sirano door een dorp waar Chinezen de weg aan het aanlegen waren; Echter stond er geen bord dat je niet door kon. Dus wij erdoor met het busje. Aan het einde van de weggekomen stapt er een forse Chinees op ons af en zegt hem dat je hier normaal voor even niet mag rijden ( ofzoiets het was Engels met wat haal op ) Antwoord Sirano I haven’t Ching a Chaing. hihi

* In vroegere tijden lagen er rond de Suriname rivier heel wat plantages : suikerriet, koffie, indigo, katoen…. Tegenwoordig zijn deze niet meer in gebruik maar wordt de grond gebruikt als kostgrondje voor de dorpbewoners.

* In de Surinamerivier zitten Piranha’s maar volgens Ed ( de gids) zijn het vegetariërs. Enkel wanneer je een grote wonde hebt of wanneer een vrouw haar maandstonden heeft is het niet aangeraden om te baden in de rivier. Piranha’s houden van bloed en verder hoef ik er geen tekening bij te maken.

* Er zijn maar liefst 27 transmigratiedorpen. Dit zijn dorpen die door de aanleg van het Stuwmeer en de dam zijn moeten verhuizen en aan de oevers van de Surinamerivier heropgebouwd zijn. Het is nog helemaal niet zolang geleden, sinds 1964 is het meer er. Dus nog een aantal dorpelingen hebben deze verhuis meegemaakt.

* We passeerden ook aan Spookeiland en dit eiland heeft zijn naam niet gestolen. Het zit er naartschijnt vol slangen en vroeger was het het eiland waarop slaven voor de plantages verkocht werden.

* Ook vertelde de gids over de Blauw berg waar berg en dal naast gelegen is. Hij kreeg zijn naam door de blauwe nevel die ’s ochtends boven de berg hangt.

 Waarop de grappige leraar tegen zijn leerlingen zei. Kinders dit is de Blauw berg en dat daar is groen bos.

--> Na de boottocht hebben we gepicknickt om dan nadien iets te doen waar ik enorm naar uitkeek. Kajakken op de rivier.

Stroomafwaarts was zeer rustig opwaarts een beetje meer zwoegen maar het zicht was prachtig we zijn ook het swamp ingegaan waar er ’s nachts kaaimannen zichtbaar zijn. Niet omkantelen was de boodschap. Maar het was echt geweldig varen tussen bogen van bomen en lianen naast je oren. Genieten.

Dit maakt Suriname het vierde land waar ik ooit heb gekajakt gelukkig was er hier geen waterval aanwezig.

Na een uur en een half op het water hebben we nog wat gezond ( gevolg rode billen). Tenslotte werden we door Steven uitgenodigd om op de bananaboot te kruipen ze kwamen volk te kort dus mochten we gewoon mee. Een zalige snelle verfrissing.

Dit maakte helemaal fris om terug naar Paramaribo te vertrekken. Om mijn zak te maken want maandag is het terug Brownsweg tijd ! Jippie jeej ik kijk er echt enorm naar uit ik weet nu al zeker dat ik de Brownie’s ga missen. Maar morgen zie ik ze weer !

Tot woensdag geven we les en dan begint de Paasvakantie. Waarin heel wat tripjes gepland zijn.  Donderdag gaan we al naar Brownsweg.

Even ter info:

Naast het lesgeven en de stad is Suriname een rijk land  qua fauna en flora, plekken en culturen. Die culturen wil ik echt verder ontdekken om te weten te komen hoe ze over elkaar denken en met elkaar leven. In de stad zijn al deze culturen en mensen aanwezig en leven ze wel goed samen. Er heersen soms wel wat spanningen maar geen grote problemen en natuurlijk wordt er wel eens gelachen met de anderen. Net zoals wij soms lachen met Limburgers, Hollanders,… en omgekeerd. Dat maakt nu éénmaal deel uit van een multiculturele samenleving. Zolang het maar bij zuiver en humoristisch lachen blijft en niet verder gaat.

In het binnenland zijn er echter gebieden waar er telkens één cultuur nog overheerst en ik vraag mij af wat zij van de andere culturen denken. En hoe ze omgaan met de officiële taal : het Nederlands en de omgangstaal : het Sranantongo. Beheersen ze deze ? Wat vinden ze ervan? ….

Ik hou jullie zo goed mogelijk op de hoogte.

Jumi ( tot vrijdag )

De Bakra’s in Brownie :

Het was weer een schitterende week in Brownsweg. Zeer toffe dingen gebeurd. Ik vertel enkel wat hoogtepunten. Kies er maar de tussentiteltjes uit die je aanspreken.

Vertrek maandag :

Terug naar het dorp. Ik keek er heel hard naar uit. Brownsweg is echt een plek waar ik graag ben.

Om 10 uur hadden we afgesproken met Reka, ons vervoer naar Brownsweg. Maar hij had een aanrijding gehad en kwam pas om 12u30 opdagen. We zijn wel zeer goed opgevangen door de mensen in de Tshakamacastraat. En ik heb kennisgemaakt met Sirano een super fijne rastaman. Hij droeg onze bagage en was zeer behulpzaam hield ook contact met Reka en hield ons op de hoogte. Om 12u30 was Reka er met een fikse deuk in zijn zijdeur. Hij vertrouwde het niet echt om met het busje helemaal tot Brownsweg te rijden. Dus hij regelde vervoer met het busje van zijn broer.

Eénmaal in Brownsweg aangekomen waren we net optijd om onze namiddag activiteit te doen. Die bestond er uit dat de kinderen opdrachten moesten uitvoeren om een tip te kregen voor briefjes die verstopt lagen in het dorp. Als ze alle briefjes gevonden hadden wisten ze dat ik donderdag jarig was en dat het feest was in het schooltje . Als ze wouden komen moesten ze een tekening en een drinkbeker meebrengen.

Na de activiteit stonden Sirano en Reka aan ons huisje, Reka wou zich verontschuldigen voor het lange wachten en nam ons mee wandelen.

Wandelen betekent hier dus weg gaan met de auto. Ze namen ons mee naar een zijmeertje van het Brokopondo stuwmeer. Waar we op de pier gezellig hebben gezeten en iets gedronken.

Daarna naar huis , een heel fijn gesprek gehad met Sirano op het terras. Filosoferen op een houten plankje onder de sterren hemel. Een zalige flashback van de avonden in Spanje op het terras in Margarida. Het enige verschil geen lekker glaasje wijn maar een pintje. Het vervolg lees je in de andere delen.

School :

Natuurlijk werd er deze week ook lesgegeven. De band met de kinderen wordt steeds beter en dit merk je ook aan hun leerprestaties. De motivatie en de wil om te leren is goed aanwezig. In het eerste leerjaar is het wel echt beginnen van nul. Dit was even zoeken. In de opleiding hebben we nooit de allereerste les gezien in het eerste leerjaar waar het eerste woord, letter wordt aangebracht. Wanneer wij er lesgaven waren de kinderen al vertrouwd met de manier van werken. Dat was even zoeken, met handen en voeten heel wat beeldmateriaal en herhalingspelletjes zijn we dan aan de slag gegaan. Ook onze geïmproviseerde versies van de klikklakboekjes kwamen goed van pas. De eerste keer was het wel moeilijk voor hen maar nadien ging het vlot. De kinderen maakten er zelf een wedstrijdje van en genoten van het spelen met woorden en letters. Ik kijk er zelf enorm naar uit om terug in het eerste leerjaar les te geven. Het geeft zeer veel voldoening.

Maar versta me niet verkeerd ook de kinderen van het tweede leerjaar zijn super. Ja ik ben ook één en al vol lof over hen. Ik bewonder hun enthousiasme en leergierigheid want het moet echt moeilijk zijn om je zo in te spannen om nieuwe manieren van les krijgen te aanvaarden. Een beetje voor beetje gaat het vooruit. Je moet wel heel veel geduld hebben en blijven herhalen. Maar als ze dan een foutloos antwoord geven of spontaan ook dingen gebruiken die ze net geleerd  hebben en deze ook delen met andere kinderen die niet in het klasje zitten. Dan ben je toch fier als Juf hoor.

Verjaardag:

Ja ja, ik ben verjaard deze week 21 jippiejeej ! Het was een verjaardag om nooit meer te vergeten. Eerst en vooral werd ik super in de watten gelegd door mijn brownieteam en kreeg ik van hen en ook Laura superleuke cadeautjes.

Dan op school kreeg ik van de directeur een hele grote taart.

Maar vooral de namiddagactiviteit was geweldig. 83 kinderen.

Ja je leest het goed 83 kinderen waren van de partij.

In groepjes van 10-20 kwamen ze binnen in het schooltje , maakten een snoepbrochette en kregen dan een kroontje dat ze mochten versieren en later als inkombandje rond hun pols kregen.

Wanneer iedereen dit gedaan had kwamen ze opnieuw binnen kregen hun snoepbrochette en lieten hun beker vullen. De organisatie verliep echt vlot een zeer grote pluim voor Caro en Dorien maar ook voor de oudste meisjes. Ik heb echt super hard genoten.

  

En dan na de activiteit terug gaan zwemmen in het meertje. Om daarna thuis te komen lekkere noodles te eten en de taart aan te snijden. Ik heb ook cadeautjes gekregen van Reka en Sirano : roosjes , snoepjes en een fles whiskycoco ( nog geen idee hoe het smaakt). Maar ook buurman Ronny wou niet achterblijven ( daar straks meer over) en van hem kreeg ik een flesje cider en “kallabassen schelpen” om mee te baden.

Na een paar pintjes de hangmat ingedoken om ’s morgens fris te zijn. Want ik ben met Sirano naar de stad gereden om Laura op te pikken.

Surisoap : Rastaman en Buurman:

Even een grappig intermezzo. Het krijgen van de cadeautjes van Ronny( buurman) en Sirano (rastaman) kwam niet zomaar.

Allebei hebben ze hun liefde voor mij verklaard. De portie meligheid die ik van hen ontvang is zeer groot. Maar dat zorgt ook voor jaloezie bij de mannen onderling. Doordat Sirano ons vaak komt halen om te gaan zwemmen en me naar de stad te voeren is Ronny in zijn gat gebeten. Hij vertelde mij dat hij echt liefdesverdriet heeft en heeft die avond hem flink een stuk in zijn voeten gedronken en mijn naam staan roepen. “ Wa ne ket”.

Even voor de duidelijkheid heb ik hen allebei zeer duidelijk gemaakt dat ik niet geïnteresseerd ben in een liefdesrelatie en dat ik een super toffe vriend heb die momenteel in Spanje vertoefd.

Dat werd door Sirano begrepen maar de Ronny kon het niet verkroppen.

Ik begin hier steeds meer te denken dat de mannen hier net wijven zijn.

De berichten die ze sturen zijn kant en klare liedjesteksten die door zouden kunnen gaan voor geweldige smartlappen.

Wel zeer amusant !!!

Tot zo ver de Surisoap …..

WORDT VERVOLGD …. Nergens beter dan Brownsweg waar om het even wie de hoofddrol speelt ;) want daar in het  dorp is het toch nog steeds niet alles tussen de kakkerlakken.

Laura op visite- Uitstap:

Vrijdag ben ik naar de stad vertrokken om Laura op te pikken.

Vrijdagavond zijn we weer gaan zitten en zwemmen aan de pier en hebben we ook gevist. Sirano wou uitpakken door een grote vis “ de toekanarie” te vangen maar deze wou niet bijten. Ik was dus niet de enige vis die hij niet aan de haak kon slaan. Wel hebben we heel wat kleine visjes gevangen die we als lokaas voor de grote gebruikten.

 

Zaterdag zijn we op educatieve uitstap geweest met de directeur en Mario. We zijn de dam gaan bezichtigen en hebben met een bootje op het meer gevaren. Dorien heeft zelf de boot bestuurd.

Ook  hebben we gechilled op Stone-eiland een plekje aan het meer waar picnik, rust en zwemgelegenheid is. Zeer relax na een werkweek.

Het was echt heel leuk. En zelf de directeur die altijd maar over zichzelf praat had heel wat interessante dingen te vertellen.

Zo vertelde hij het verhaal van het aanleggen van het meer. Vroeger lagen de dorpen van Brokopondo ( onder andere ook Brownsweg ) op de plek waar nu het meer zich bevindt. De mensen moesten door de aanleg van het meer verhuizen. Hele dorpen zijn onder water gezet. De klokken van de kerk naast de school zijn de enige dingen die gered zijn na het onder water zetten van de vroegere kerk.  Mensen hebben hun hele hebben en houden moeten verhuizen. Maar konden niet alles meenemen. De materiële dingen die kon je makkelijk verhuizen, maar emotionele plekken zoals de begraafplaats van je voorouders zijn helemaal onder water gelopen. Dit was wel een beetje luguber om te weten. Want als je in het meer zwemt zwem je eigenlijk over de graven van de gestorven mensen.

Havana Lounge:

Zaterdag avond zijn we dan terug gekeerd naar de stad en hebben we ons klaargemaakt om uit te gaan naar de Havana Lounge.

Daar was een optreden van de top 50 van Suriname. De meest gedraaide artiesten kwamen hun liedjes life brengen.

Heel wat vals gekeel maar ook zeer leuke dansnummers. Zo zagen we de Surinaamse versie van Selah Sue wat had die vrouw een stem.

Voor diegene die graag wat meer liedjes horen zet ik alvast wat linken.

Waarschuwing ze zijn zeeeeeeeeeer melig:

Ø      Kolonel- I <3 Su

      http://www.youtube.com/watch?v=alzanM0ppqo

Ø      Poppe – Blabla

http://www.youtube.com/watch?v=knaruhkbjMA

Ø      Kolonel – Gek op jou

http://www.youtube.com/watch?v=bzBfGSTCwX4

Ø      Kayente- Tamara

http://www.youtube.com/watch?v=0eP_5EJldLM

Ø      2 famous- Djoegoe djoegoe

http://www.youtube.com/watch?v=bHxDDPBi3h8&feature=related

Lees ook de blog van caro en dorien voor meer brownsweg info !!

Groetjes,

En tot schrijfs !

xxx

1 april… stuur de gekken waar je wil !!!

 

Eén april wat een fantastische dag !!! Grapjes uit halen is één ding maar als ze dan geslaagd zijn is het nog beter.

Dorientje  was één van mijn willekeurig uitgepikte slachtoffers. Die met een fake liefdesbrief uit België toch wel ogen trok. Laura en ik hadden op 31 maart zorgvuldig een nieuwe briefomslag gemaakt met oude postzegels van een brief die ik al gekregen had en dan een briefje getypt van ene Karel Cetron ( toevallig de achternaam van het aircoapparaat . Dit dan in onze brievenbus gedaan en echt hard gelachen. Caro kon er maar niet van over dat die brief precies op één april in de brievenbus zat !!!

Ook mensjes buiten Suriname zijn gefopt , mijn papa , Bert  en Jessie ( die het waarschijnlijk nog niet eens weet ).

Onze taxichauffeur Chico, echte naam Petrick ( dus vanaf nu Patje Bum Bum) was ook in volle glorie ! Altijd lachen gieren brullen met hem in de auto. Hij heeft zo zijn mening over alles maar altijd op een ludieke manier. Samen hebben we nog wat kleine grapjes uitgehaald vanuit de taxi. “ Tis ni omdak wijs da ge moet kijken he, amoechemarremarremarre”.

’s Avonds zijn we dan met 4 (Laura, Caro, Dorien en ik ) gaan bowlen. En daarna iets gaan drinken in de sportbar. Waar de barman ons voorstelde om zijn nieuwe cocktail te proeven. Een creatie genaamd “ The Bartender goes wild”. “ Ik zal hem maken met veel vers fruit en voor jullie SHAKEN. De Surinaamse tongval blijft toch nog steeds grappig in de oren klinken.

Uiteindelijk zijn we daarna nog in Broki belandt een gezellig terras aan de waterkant met zicht op de Broki ( brug). En daar zijn we dan blijven plakken.

    

Vandaag gaan we naar White beach één van de enige zandstranden van Suriname.