Over bergen , dalen en toffe informatie

Deze ochtend vroeg vertrokken met Chico op weg naar Berg en Dal.

Zoals altijd weer heel wat plezier in de auto.

Om 9u30 waren we er, de zon was ook al volop van de partij. We kregen een open paalhutje aangewezen waaronder een picknicktafel en wat ligbedden aanwezig waren. Dit alles op een locatie om U tegen te zeggen. Een aangelegd strand aan de oever van de Suriname rivier waar sport en avontuur konden beginnen.

Nadat we geïnstalleerd waren kwam Steven, een medewerker van Berg en Dal, naar ons toe met een blad met heel wat activiteiten. Hieruit konden we kiezen. Na een tijdje waren we er uit.

Caro en Dorien zouden de Tarzan-swing doen, toepasselijker Jane-swing genoemd. Laura en ik wouden graag gaan vissen. We wouden toch wel eens ontdekken wat voor bijzondere vis die Toekoenarie toch wel was. Maar de hengels waren niet in orde dus kozen we voor een educatief boottochtje op de rivier met uitleg over de verschillende dorpen die er rond lagen.

Om 11u zouden ze ons komen halen. In tussentijd speelden we wat volleybal. Ja hoor met een doel onderhoud ik mijn volleybalskills.

En het was zover Dorien en Caro vertrokken voor de swing en Laura en ik sprongen in de boot.

In de boot zaten nog wat andere mensen bij. Een paar leerkrachten van de middelbare school en hun leerlingen die op zondag een uitstapje samen maakten.

We kwamen heel wat dingen te weten over de dorpen en de fauna en flora. Enkele interessante dingen schrijf ik hier voor jullie verder uit. Andere dingen moet je me maar eens vragen.

Wat kwamen we te weten:

* Dat er naar Suriname steeds meer Chinezen afzakken. Deze zoeken naar goud aan de rand van de rivier of komen naar hier om wegen aan te leggen waardoor het goud zoeken makkelijker verloopt en als tegenprestatie voor wat ze weghalen uit het land. Ze leren ook geen landstalen aan ze spreken enkel mondjesmaat Engels. Dit zorgt voor heel wat wrevel bij de plaatselijke bevolking maar toch worden ze getolereerd. Er wordt af en toe wel eens met hen gelachen maar ze doen ook wel degelijk iets terug voor het land. Vroeger verliep alle transport via het water maar nu worden er steeds meer asfalt wegen aangelegd.

De Chinezen die wij tegenkwamen tijdens onze boottrip waren gouddelvers ze wonen in kampen langs de kant van de rivier. En wuifden heel vriendelijk naar ons ( er vergat er zelfs eentje dat hij naakt stond te baden). Tjah of het nu naar ons was werd opeens minder zeker toen we aan de overkant het dorp Moejeekreek zagen liggen. Moejee is Saramacaans en komt van het Spaanse Mujer wat meisje of vrouw betekent. Inderdaad aan de over kant lag een dorp waar voornamelijk vrouwen in wonen. Waarschijnlijk ooit ontstaan doordat alle mannen van de vrouwen destijds in het woud gingen goud zoeken en het hele reilen en zeilen in het dorp aan de vrouwen werd over gelaten.

“Chinezen maken niet alleen wegen maar ook kinderen” zei de leerkracht die in ons bootje zat.

Ik moest toen even terugdenken aan eerder deze reis toen ik met Laura naar Brownsweg ging. We reden met Sirano door een dorp waar Chinezen de weg aan het aanlegen waren; Echter stond er geen bord dat je niet door kon. Dus wij erdoor met het busje. Aan het einde van de weggekomen stapt er een forse Chinees op ons af en zegt hem dat je hier normaal voor even niet mag rijden ( ofzoiets het was Engels met wat haal op ) Antwoord Sirano I haven’t Ching a Chaing. hihi

* In vroegere tijden lagen er rond de Suriname rivier heel wat plantages : suikerriet, koffie, indigo, katoen…. Tegenwoordig zijn deze niet meer in gebruik maar wordt de grond gebruikt als kostgrondje voor de dorpbewoners.

* In de Surinamerivier zitten Piranha’s maar volgens Ed ( de gids) zijn het vegetariërs. Enkel wanneer je een grote wonde hebt of wanneer een vrouw haar maandstonden heeft is het niet aangeraden om te baden in de rivier. Piranha’s houden van bloed en verder hoef ik er geen tekening bij te maken.

* Er zijn maar liefst 27 transmigratiedorpen. Dit zijn dorpen die door de aanleg van het Stuwmeer en de dam zijn moeten verhuizen en aan de oevers van de Surinamerivier heropgebouwd zijn. Het is nog helemaal niet zolang geleden, sinds 1964 is het meer er. Dus nog een aantal dorpelingen hebben deze verhuis meegemaakt.

* We passeerden ook aan Spookeiland en dit eiland heeft zijn naam niet gestolen. Het zit er naartschijnt vol slangen en vroeger was het het eiland waarop slaven voor de plantages verkocht werden.

* Ook vertelde de gids over de Blauw berg waar berg en dal naast gelegen is. Hij kreeg zijn naam door de blauwe nevel die ’s ochtends boven de berg hangt.

 Waarop de grappige leraar tegen zijn leerlingen zei. Kinders dit is de Blauw berg en dat daar is groen bos.

--> Na de boottocht hebben we gepicknickt om dan nadien iets te doen waar ik enorm naar uitkeek. Kajakken op de rivier.

Stroomafwaarts was zeer rustig opwaarts een beetje meer zwoegen maar het zicht was prachtig we zijn ook het swamp ingegaan waar er ’s nachts kaaimannen zichtbaar zijn. Niet omkantelen was de boodschap. Maar het was echt geweldig varen tussen bogen van bomen en lianen naast je oren. Genieten.

Dit maakt Suriname het vierde land waar ik ooit heb gekajakt gelukkig was er hier geen waterval aanwezig.

Na een uur en een half op het water hebben we nog wat gezond ( gevolg rode billen). Tenslotte werden we door Steven uitgenodigd om op de bananaboot te kruipen ze kwamen volk te kort dus mochten we gewoon mee. Een zalige snelle verfrissing.

Dit maakte helemaal fris om terug naar Paramaribo te vertrekken. Om mijn zak te maken want maandag is het terug Brownsweg tijd ! Jippie jeej ik kijk er echt enorm naar uit ik weet nu al zeker dat ik de Brownie’s ga missen. Maar morgen zie ik ze weer !

Tot woensdag geven we les en dan begint de Paasvakantie. Waarin heel wat tripjes gepland zijn.  Donderdag gaan we al naar Brownsweg.

Even ter info:

Naast het lesgeven en de stad is Suriname een rijk land  qua fauna en flora, plekken en culturen. Die culturen wil ik echt verder ontdekken om te weten te komen hoe ze over elkaar denken en met elkaar leven. In de stad zijn al deze culturen en mensen aanwezig en leven ze wel goed samen. Er heersen soms wel wat spanningen maar geen grote problemen en natuurlijk wordt er wel eens gelachen met de anderen. Net zoals wij soms lachen met Limburgers, Hollanders,… en omgekeerd. Dat maakt nu éénmaal deel uit van een multiculturele samenleving. Zolang het maar bij zuiver en humoristisch lachen blijft en niet verder gaat.

In het binnenland zijn er echter gebieden waar er telkens één cultuur nog overheerst en ik vraag mij af wat zij van de andere culturen denken. En hoe ze omgaan met de officiële taal : het Nederlands en de omgangstaal : het Sranantongo. Beheersen ze deze ? Wat vinden ze ervan? ….

Ik hou jullie zo goed mogelijk op de hoogte.

Jumi ( tot vrijdag )