2 fast 2 furious

Zondag de dag van de arbeid,  zijn we door Sirano uitgenodigd op een streetrace. De Highway was afgesloten. Zodat de er een legale auto en motor wedstrijd kon plaatsvinden. Een heuse belevenis. We stonden aan de zijkant op een laadbak van een jeep te kijken naar de wedstrijd. Bij ons stonden een paar Hindoestanen; Zij zijn de eigenaars van de bandencentrale Wicky en het carcenter SDR die sommige wagens van de race sponsorden. Logischerwijs supporterden we dus ook voor die mannen hun wagens. Het was echt super leuk en spannend. Een heleboel mensen die uitgelaten staan toe te kijken en te roepen en juichen al hun favoriete auto won. Ook de wagens die bij de start pech hadden op halverwege zwaar wegzakten moesten eraan geloven. Een wave van schaterlachjes zweefde dan door de lucht. De sfeer was te vergelijken met een wielerkoers van bij ons. Wat bij ons de geur van gebakken pensen zou zijn was hier Bbq. Het enige minpuntje was wel dat het super warm was en de zon alles gaf wat ze in haar mars had ( kwestie van over sterren en planeten te praten). Waardoor we wel wat rood aanschoten. In de namiddag zijn we dan aan het onafhankelijkheidsplein gaan kijken naar de start van de trimloop. Een soort van loopwedstrijd die het einde van de avondvierdaagse aankondigt.

Op 2 mei zijn we met Sirano en Claudio naar Paramaribo zoo geweest. Echt wel nog best gezellig. Grote uitersten : ofwel liggen de dieren te slapen ofwel zijn ze kei actief.

Ik had geluk met een klein aapje, alle apen apen apen na zeggen ze wel eens. Wel deze kleine rakker voerde dezelfde bewegingen uit als ik. De dierentuin is veel kleiner dan bij ons. Het zijn vooral inheemse dieren die je er vindt. En ook een drietal tijgers, die Claudio en Sirano toch actief kregen door allerlei dingen naar ze te roepen en te blazen.

De miereneter was mijn favoriet zo een lelijk misvormd dier.

De 3^de mei zijn we op bezoek gegaan bij de gouddelvers ( galliperos in het Brazilaans en Porknokkers in het sranantongo). De eerste mannen die we bezochten waren Brazilianen die hun graafmachines aan het herstellen waren. Want ze zoeken echter niet met de hand. Nee ze graven kuilen spuiten deze vol met water en gebruiken dan een zuigmachine om de stenen en goud op te zuigen die loskomen door de kracht van de hoge druk. Soms gooien ze ook kwik in de putten waardoor het water van de rivieren vervuilt wordt.

Het tweede kamp dat we bezochten was van saramacaaners. De grootvader van Sirano en de oom van Claudio werkte hier. We kregen een poging tot snappen van hun stamboom. Claudio en Sirano zeiden dat ze broers waren. Maar eigenlijk zit het zo, ze  zeggen tegen elke ietwat familie verwante van ongeveer dezelfde leeftijd broer en zus . Claudio is de nonkel van Sirano want Sirano zijn moeder is de zus van claudio. Dus de moeder van Claudio is de oma van Sirano en toch is Claudio twee maanden jonger dan sirano en zo waren er nog meer linken en kinken in in hun familiekabel. Het maken van een stamboom zou hier verdorie zeer ingewikkeld worden.

In de namiddag zijn we dan gaan baden en vissen aan de vertrouwde pier nabij Brownsweg. Het vissen was echt niet aan mij besteed deze keer. Mijn buit : een tak en een graat. Geeft toe een graat vangen is toch echt een kunst. Laura daarentegen ving de grootste vis. Dorien de meeste en Caro keek toe.

Claudio ving zelfs een piranha.

Ik ben dan mee met de boys gaan garnalen vangen. Met een net over de bodem. En het was een mooie buit. Maar de garni’s werden gebruikt als lokaas voor andere vissen. Jammer want ik had zin in “tomate crevette”.

Voila dit was eens een kort berichtje.

Nu nog wat werken voor ons toneel en school en dan nog een uitstap naar bigipan en nickerie.

Het begint de korten. Het thuisfront komt inzicht.

Jumi