zondag 22 mei 2011

Bigipan, feest, Brownsweg

 Al even geleden dat ik iets geschreven heb. Te wijten aan de drukke dagen en de stroompannes die we hier steeds vaker hebben.De reis loopt bijna ten einde onze stage in Brownsweg zit erop en hebben we mooi afgesloten waarover straks meer. Dit zal dus één van mijn laatste blogberichten zijn. We moeten wel even terug duiken in de tijd. Want over de uitstap van Nickerie en Bigi Pan heb ik nog niets verteld. Dus bij deze begin ik eraan.

Nickerie en Bigi Pan 6-7 mei

Na weer een lange autorit van 3 uur en een tussenstopje in Nickerie om Bami te gaan eten bij de Warung ruilden we de boot om voor een bootje. Dit bootje bracht via een breed kanaal naar een zijwatersteegje waar we moesten uitstappen. Omdat het water heel laag stond door de droogte. De bootsmannen mikten het bootje op het juiste spoor. Eens het bootje op de rollen stond trokken we het de helling op en konden we instappen voor een adembenemende tocht.
Welkom in Bigi Pan, een natuurreservaat aan de Atlantische oceaan. Daar waar zoet en zout water in elkaar vloeit en brakwater wordt. Brak is zeer vruchtbaar water, het zit vol met vissen.
Een waar vis is zitten vogels. Echt wel twintig verschillende soorten  en ook wat aapjes echt mooi mijn fotocamera stond niet stil en ik schoot plaatjes waar “ National Geographic” enkel jaloers op kan zijn. In het water waren naast vissen ook kaaimannen te zien gemene beesten die precies een lachen op een manier van “ kzal ou is gaan Emmen” . Tegen zo een welgebekte wezens zou ik geen grote bek willen opzetten. Het watersteegje was een precies een lange gang ingesloten door de bomen om dan het swampgebied binnen te varen. Het swampgebied is ontstaan door een dijkbreuk waardoor het zeewater zich nu land toegeëigend heeft. Achter het swampgebied lag een uitgestrekt meer waarin zich ons verblijf bevond. Een grote roze villa in het midden van het meer. Niet te geloven dat het meer in 2009 door de langdurige droogte helemaal opgedroogd was. Alle vis was weg en de aarde was gebarsten. Na een paar fikse plensbuien liep het terug onder en was er binnen de kortste keren terug vis.
Nadat we in het huis onze zakken en hangmatten gedropt hadden zijn we met het bootje tot aan de zee geweest. Precies het strand van cast away met uitzondering van het zand dat ontbrak en hier slijk is geworden.

In onze terugtocht zagen we nog meer prachtige vogels en sprong er een vis via de arm, kin van Dorien en het hoofd van Caro over onze boot. Aangekomen in het huis ben ik nog even gaan kajakken op het meer. Zalig ! Ik genoot van de rust, de natuur en de zakkende avond zon . Ja hoor best romantisch. ’s Avonds hebben we dan nog een tijdje gepraat met Norman ( Norrie de gids zie blanche Marie) en met de bootsmannen 2 Javanen die mijn naam nooit meer gingen vergeten omdat het een Javaanse naam is.

Hangmat tijd, ik sliep naast Norrie. Nou ja slapen is een zeer groot woord. Want vanaf nu noem ik hem sNorrieng. Ik had echt schrik dat hij in zijn gesnurk ging blijven hangen en stond al paraat om hem in een kajak te vervoeren voor moest het ernstig zijn.

’s Ochtends was mijn eerste ochtend gymnastiek nog eens met kajakken met Dorien. We hebben een toertje gedaan op het meer om wakker te worden. Ongelooflijk uitzicht en super leuk. Na het ontbijt hebben we opgeruimd en hebben we ons huisje achter ons gelaten. De terugrit ging heel wat sneller aangezien we niet echt meer moesten spotten en het was nu hoogwater dus er moest niet geduwd worden.


Eens terug in Nickerie hebben we een rijstfabriek bezocht . De vader van de eigenaar is heel klein begonnen met rijst kopen en verkopen en nu staat daar een van de grootste en properste rijst plantages en fabrieken van Suriname. De fabriek Manglie. Ze planten en oogsten hun rijst zelf om hem nadien (volledig machinaal) te sorteren, pellen, slijpen en verpakken. In het totaal werken er ongeveer 180 mensen waarvan er ongeveer 20 binnen werken (ter controle en bediening van de machines) en de rest werkt buiten op de plantages zelf. De fabriek en opbergplaatsen waren echt immens. We weten nu wel waar de rijst vandaan komt en zeg nooit zomaar rijstkorrel tegen een rijstkorrel!


Nadien zijn we naar de markt gereden waar we een gigantische  pompelmoes, een zuurzak, een meloen en een ananas hebben gekocht. En ook een lesboek 5de leerjaar over de geschiedenis van Suriname. Na de markt zijn we chinees gaan eten en nadien zijn we naar de bananenfabriek gereden. Dit deden we in de laadbak van Norrie. Super leuk zo in de laadbak van een truck. Even achtervolgden ons een paar regenwolken maar mijn afspraak met Norrie over het feit dat we de regen niet inbegrepen wouden in de trip bleef gelden.
Aangekomen in de bananenfabriek schrokken we wel. Het contrast tussen de rijst- en de bananenfabriek is zeer . Hoe machinaal de rijstfabriek is, zo manueel is de bananenfabriek. Door mensen worden er zakken rond de groeiende trossen gedaan ter bescherming van beestjes (echt rond elke tros hangt een blauwe zak. Wat wel een bizar zicht is, want als je naar een bananenveld kijkt, verwacht je geen blauwe zakken…), de bananen worden per steel gekapt en met een transportband vervoerd, de bananen worden gekeurd door een man op grootte, dikte, rijpte, beestjes,… (de rijstkorrels worden machinaal gekeurd…) de slechte trossen worden af gehakt en verwerkt tot veevoer. De andere trossen gaan verder op de transportband, de trossen worden geplukt en in een bad met ontsmetvloeistof gegooid. Dames halen de trossen eruit en keuren tros per tros. (beestjes, plekken of tweelingen worden verwerkt tot veevoer. Jawel er bestaan tweelingbananen!!! Dat zijn 2 bananen in een schil, maar die worden dus niet verkocht. en nadien worden de trossen in dozen gestoken, de lucht wordt verwijderd uit de bananenzakken en deze dozen worden geëxporteerd. Alles gebeurd met de hand en respect voor die mensen om dat een hele dag te doen!
Dus als je daar in België bananen tegenkomt van Bouba, Savana of Sweety, zeker eens proberen ze zagen er heel goed uit :-)


Geziene dieren op de uitstap:


Kaaimannen
· Brilkaaiman

Aapjes
· Doodskopaapjes
· Kapucijnaapjes

Vogels:

· Zilverreiger
· Blauwe magrovereiger
· Sokoïreiger of Koemawari
· Moerasbuizerd
· Slakkewouw ( herken je aan de slak die hij eet)
· Black Hawk
· Ooievaar ( zonder oud mannetje dat riep geef nu toch toe dat je de weg kwijt bent)
· Anaki
· Blue wing
· Ikana
· Schaarbek vogel ( Niet Schaarbeek op zen broebbeleirs)
· Rode Ibis
· Amerikaanse ijsvogel
· Katoenvogeltje ( schattig beestje)
· Kleine en grote Anni
· Gritjebie ( maakt hetzelfde geluid als zijn naam)
· Frigatvogel

Waterbeestjes
· Aarden (springvissen)
· Koetaï ( klein visje dat met zijn ogen boven water komt)
· Wenkkrabben
· Spookkrabben

Feest 14 mei

De grootnonkel van Cirano , nonkel van Claudio gaf een feest voor zijn 65ste verjaardag. Omdat Sirano op 8 mei ook jarig was werden we uitgenodigd op het feest. En het was heel leuk. We werden hartelijk ontvangen door de familie, vrienden en buren een 150man. We kregen drinken en eten. Ik sprak met een dove jonge gast in gebarentaal wel leuk. Opeens barstte het feestje los de jarige werd naar voor gestuurd. Een kasekobandje speelde liedjes en de madammen hun konten ging lustig rond. Precies zoals "la danse du ventilateur" in Sénégal. Met enig verschil dat een ventilator wel welkom was want het was er snikheet we dansten erop los en konden niet ontsnappen aan het geschuur van de mannen. Schuren is dansen met hun kruis dat ze dan tegen je aan komen drukken, volgens mij een soort dierlijke paringsdans. Terwijl ik met Sirano aan het dansen was kwam er opeens een kleine ket op zijn rug tikken. Hij draaide zich om wees met zijn vinger naar een imaginair uurwerk en duwde Sirano achteruit zodat hij met mij kon dansen. Ik schat hem een jaar of 6. Ja, lef hebben die mannekes wel en schuren deed hij ook. Echt wel best grappig. 
De jarige had gekozen voor de kleuren geel en paars en iedereen was in het geel en paars gekleed of had geel/paarse details aan. 
Sirano had ons dat niet verteld maar we wisten wel een paars/geel sjaaltje op de kop te tikken. De oma was echter een beetje teleurgesteld dat Sirano niet verteld had dat ze kwamen anders had ze pangi's voor ons voorzien in de gepaste kleuren. Het was een geslaagde avond



Brownsweg: 9- 13 mei en 16-20 mei

De voorlaatste week Brownsweg. Alles liep gesmeerd na de vakantie hadden de kinderen van het toneel toch hun best gedaan om de tekst wat te leren. De repetities verliepen wel wat in chaos omdat ze te pas en te onpas verschenen. Maar het leek wel te lukken. 

Op school ging ook alles zijn gangetje we vonden onze draai zeker en vast. De leerkrachten kwamen ons vertellen dat ze wel vooruitgang zagen bij de kinderen die bij ons zaten. De directeur was nog steeds vol lof over de dames van Belgie/ Nederland. 

Dan naar huis voor het weekend, materiaal kopen voor decors, om dinsdag terug te vertrekken voor onze laatste week Brownsweg.

De laatste week. Van alles afscheid nemen en nog eens intens genieten. Pff twas me een zwaar weekje. Op school nog wat testjes afgenomen bij de kinderen en gereflecteerd met de kinderen. Ik heb ze toch allemaal eens extra goed vastgepakt en geknuffeld. 
Voor het toneel konden we terecht in Kroetoe Oso de vergaderzaal met podium waar we goed konden repeteren. Als we al niet lastig gevallen werden door andere kinderen. 

Donderdag was het dan zover. Het toneel, de kinderen waren er klaar voor. De media die langs zou komen was er wel niet ( weer een misregeling van de organisatie). Maar er waren echt honderden kinderen. De directeur van de school, Sabine, Simone en Ernesto van de organisatie, Reka, Sirano en Claudio , Carolien, Daphné , Laura en Stien. En dan was het zover. Onze acteurtjes straalden maar door het constante geroezemoes van de kinderen waren ze niet overal verstaanbaar. Maar ze deden het goed echt we waren fier en ze konden ook fier zijn op zichzelf. Het was een mooie afsluiter van de namiddag. 

Vrijdag morgen zijn we dan gehuldigd tijdens de vlagceremonie en kregen we een afschuwelijk souvenirtje van de directeur. Wij gaven hem ne leffe en ne kriek en een foto van ons. Het was best emotioneel zelf de directeur kreeg een krop in de keel. Hij vertrouwde ons ook toe dat hij na dit jaar op pensioen gaat en vond het leuk om zijn jaren af te sluiten met toffe stagiaires. 

Dan alles gaan opruimen in ons huisje, afscheid nemen van de kippen, Eugenie en haar kroost, de oma en de talrijke lieve mensen en kinderen. Ik hield me sterk tot ik even met papa belde en er toch wat traantjes vloeiden. Eigenlijk wil ik hier helemaal niet weg. Het is zo dubbel. Ik wil de mensen thuis graag zien maar weet dat ik het hier ontzettend ga missen. Maar denk wel dat ik zeker terugkom!! 

Vrijdagavond zijn we nog even op de lappen gegaan en hebben Laura en ik de negerinnekes van de dansvloer gedanst met onze "Vlaamse moves" , de microgolf, het grasmachien, olifant, het pakske van de beenhouwer vlogen er allemaal door. 

Nu ga ik afronden en genieten van de zon aangezien het hier toch heel hard geregend heeft de laatste weken. 

Morgen vertrekken we tot dinsdag naar Matapica gaan we dus naar de zeeschildpadden het belooft machtig te worden !!! 

Tot gauw dus! 

Ik schrijf

1 opmerking:

  1. Dag Jumi,

    -Lees ik daar toch wel niet dat je ook kunt opruimen?
    Maak er foto's van want dat wil ik zien.
    -Hoe heet het vrouwtje van een kaaiman?
    -Breng die kleine van zes mee om de ramen en de garagepoorten af te schuren in Bollebeek.
    -Maak een close-up van een schildpaddentraan want die beesten bleiten nogal wat af.
    Je zou al niet minder met al dat zout in de zee.

    Tot frietzak en kledder mayonaise!

    Johan

    BeantwoordenVerwijderen

Suriname

Suriname